Karling klub Vukovi

U nedelju, 23. aprila ove godine, Društvo srpsko-indonežanskog prijateljstva NUSANTARA obilazilo je srednji Banat; ovonedeljno je putovanje, stoga, započelo posetom Zrenjaninu, središtu Srednjo-banatskog upravnog okruga.

U nekadašnjem Velikom Bečkereku članovi Društva posetili su najpre Gradsku kuću u bivšoj Županijskoj zgradi, danas sedištu gradonačelnika, potom svečanu Baroknu salu i gradsku baštu. Sledila je poseta „Narodnom muzeju Zrenjanin“, smeštenom u zgradi bivše Palate finansija, i razgledanje njegovog bogatog fundusa koji svedoči o različitim razdobljima, stilovima i modama koji su se smenjivali na ovom prostoru.

Tokom šetnje glavnom ulicom, nazvanom po kralju Petru I Karađorđeviću Oslobodiocu, čiji spomenik krasi Trg slobode, glavni gradski trg, članovi Društva videli su gde se nalazi Narodno pozorište „Toša Jovanović“, najstarije pozorište u Srbiji, Gradska narodna biblioteka „Žarko Zrenjanin“, gradska katedrala. Kuriozitet koji nam je pokazao gospodin Vojislav Cvejić, naš vodič kroz Zrenjanin tokom ovog obilaska, jeste i jedini „kibic-fenster“ u Zrenjaninu, jedan od svega nekoliko koliko ih još preostaje u Vojvodini. Grad se diči i jednom od samo tri zgrade čija je fasada urađena u stilu dvorca Alhambra u Granadi – osim Zrenjanina, takvu imaju još samo Brisel i Nju Džerzi.

Veliki, i nekad industrijski, grad danas pokušava da povrati stari sjaj i nekadašnji standard. Proći pored zgrade Robne kuće „Beograd“, posetiti fabriku piva, koju je sagradio još Lazar Dunđerski, a koja je 1958. godine pretvorena u „Zrenjaninsku industriju piva“, ručati u Pivnici „Četir’ konja debela“ i u Varioni obići postrojenja, nedavno osposobljena za proizvodnju sladovine, u sklopu Muzeja piva, značilo je uveriti se u privrednu važnost koju je ovaj grad nekad imao. Značilo je istovremeno dobiti iz prve ruke i upečatljive lekcije iz neoliberalne ekonomije.

Zgrada u kojoj je doneta odluka o prisajedinjenju Vojvodine Kraljevini Srbiji 1918. godine atrakcija je posebne vrste. Malo kome je poznata i sama zgrada i značaj koji ima, ali članovi Društva srpsko-indonežanskog prijateljstva upoznali su se ove nedelje i sa ovim važnim delom srpske istorije. Zdanje je smešteno u dvorištu pravoslavne crkve Uspenja presvete Bogorodice.

Jednodnevni izlet ove nedelje završen je vožnjom brodom po Carskoj bari, „Amazoniji u srcu Banata“, rezervatu pod zaštitom UNESCO-a. Krstarenje, a potom i boravak na vidikovcu, bili su prilika da članovi Društva NUSANTARA nauče mnogo o samom ekosistemu lično od gospodina Milivoja Putića Pute, direktora za turizam Carske bare, kao i o procesu sukcesije koji će Carsku baru kroz određeni broj godina pretvoriti najpre u močvaru, a onda nepovratno i u livadu. Naučili su i da lov i ribolov u rezervatu donosi nesreću i da životinje treba ostaviti na miru.
I u miru!

Biljana Đorđević